Emakumeok hainbat indarkeri eredu jasaten ditugu. Bortitzena indarkeria fisikoa da. Baina zer gertatzen da hain agerikoa ez denean? psikologikoa denean? Ez da pentsatu behar indarkeria gizonezkoei dagokienik. Izan ere, ze paper daukagu emakumeok indarkeriaren zilegitasunean? Ez al dugu guk ere batzuetan distortsio inposatu hori elikatzen? Ez al gara gure ingurukoak mintzen, iraintzen, gutxiesten dibertitzen? Eta ez al ditugu geure buruak behin eta berriro txikitzen zein suntsitzen?
Nahikoa daukagu sistema patriarkal honek inposatzen dizkigun desberdintasunekin: lan baldintza prekarioenak, edertasunaren kanon irreala, sexuagatiko diskriminazioa... Eta gainera, indarkeria guzti hori gutxi balitz bezala, geuk beste batzuk sortzen ditugu. Emakumeon artekoa, geure buruekikoa. Badirudi urteetan zehar lotuta egonak, loturak sortzera eraman gaituela. Lan honetan salatu nahi izan dugu hori, lotura berrien produkzioa besterik ez baita. Autolesiora garamatzan amaierarik gabeko soka.
Batzutan ahaztu egiten dugu baina GEU gara gure bizitzako protagonistak. Inork ez du gugatik sentituko, gozatuko, barre egingo. Jar diezaiogun bolumena gure bizitzaren soinuari. Entzun nahi ez duena izorra dadila! Gora dezibelioak!!!
No hay comentarios:
Publicar un comentario